Jemioła pospolita
Jemioła pospolita (Viscum album L.) rośnie na gałęziach różnych gatunków drzew na terenie Europy i Azji w strefie klimatu umiarkowanego. W Polsce można ją spotkać w całym kraju, najczęściej na topolach, lipach, brzozach i sosnach.
W dawnych czasach jemioła uchodziła za roślinę świętą Celtowie, Galowie oraz Germanie wierzyli, że wyrasta tylko na drzewie uderzonym przez piorun. Jemioła nazywana jest także drzewkiem pocałunku, a zwyczaj całowania się pod jemiołą wywodzi się prawdopodobnie z Anglii z początku XVII wieku. W niektórych krajach, np. we Francji, do dnia dzisiejszego dzieci w Nowy Rok odwiedzają domy z gałązkami jemioły życząc szczęścia.
W starożytnym Rzymie kleisty miąższ jemioły wykorzystywano w pułapkach jako lep. Stąd nazwa Viscum. Pochodzi bowiem od łacińskiego słowa viscosus, czyli lepki, kleisty. Z kolei album, od łacińskiego słowa albus – biały, nawiązuje do białych owoców jemioły.
WIĘCEJ DLA CIEBIE
W CZĘŚCI:
POWIĄZANE:
Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny leczicze i ich praktyczne zastosowanie. Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987, s. 182-184.
Jambor J., Rośliny lecznicze od aloesu do żeń-szenia. Wyd Farmapress, Wyd I, Warszawa 2006, 74-77.
HMPC, Assessment report on Viscum album L., herba, EMA/HMPC/246778/2009.
