Intractum Hyperici

Dziurawiec zwyczajny to bylina osiągająca do 1 m wysokości. Porasta łąki, polany, widne zarośla, zbocza i skraje lasów. Dziurawiec jest jednym z najpopularniejszych i najczęściej używanych ziół o wszechstronnym działaniu. Jego liście posiadają liczne, prześwitujące punkciki, które łatwo pomylić z dziurkami – są to zbiorniczki olejkowe, które można zobaczyć, patrząc pod światło. Stąd właśnie pochodzi nazwa rośliny. Posiada ona liczne, żółte kwiaty, nakrapiane na szczytach i brzegach brunatnymi plamkami – zbiorniczkami hyperycynowymi.

Ziele dziurawca, mimo że znane było w medycynie ludowej od wieków, do Farmakopei Polskiej zostało wprowadzone dopiero w latach 70. ubiegłego wieku. Roślina ta była znana już w starożytności. Pisali o niej najwięksi uczeni tamtych czasów, jak np. Hipokrates. W średniowieczu roślinie tej przypisywano magiczne właściwości. Dziurawiec w Noc Kupały był używany do plecenia wianków, które panny rzucały do wody. Podczas tego święta palono go także w ogniu. Stosowanie dziurawca miało odstraszać złe czarty, które nawiedzają ludzi.